Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Duo Reges: constructio interrete. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae cum dixisset, finem ille. At enim iam dicitis virtutem non posse constitui, si ea, quae extra virtutem sint, ad beate vivendum pertineant. Ita credo. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Erit enim mecum, si tecum erit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Urgent tamen et nihil remittunt.
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Neutrum vero, inquit ille.
- Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
- Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quo modo autem philosophus loquitur? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Et nemo nimium beatus est; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Cur haec eadem Democritus? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
- Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
- Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.